Een aantal weken geleden stapte Abigail op het vliegtuig naar Suriname, waar ze drie maanden werkt in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. Ze neemt ons mee in haar avontuur en deelt in deze tweede update haar ervaringen. We vroegen haar naar hoe de eerste weken zijn verlopen en of de verwachtingen die ze vooraf had zijn uitgekomen. Van haar eerste dagen op de SEH tot haar eerste bevalling, lees mee over Abigail’s bijzondere reis.

Start op de Spoedeisende Hulp

Abigail is inmiddels enkele weken in Suriname en haar avontuur blijkt alle verwachtingen te overtreffen. “Ik ben gelijk op de SEH gestart en dat was in het begin wel even pittig,” vertelt ze. Dit was vooral pittig omdat ze in Nederland nog geen ziekenhuiservaring heeft opgedaan. Het materiaal verschilt sterk van wat ze in Nederland gewend is. “Het ziekenhuis hier is wel echt toe aan vernieuwing. Op de SEH is veel verouderde apparatuur en zijn er tekorten aan persoonlijke beschermingsmiddelen zoals handschoenen en mondkapjes.”

Ondanks deze uitdagingen voelt Abigail zich op haar plek. Ze kreeg de kans om direct mee te kijken bij bijzondere situaties. “Op een dag kwam er een man op de eerste hulp binnen die zijn vingers nagenoeg kwijt was, ze hingen er nog maar half aan. Hij had zich verwond met een ronde zaag. Je mag hier als student bij zulke ingrepen meekijken, iets wat in Nederland ondenkbaar zou zijn.”

Culturele verschillen in de zorg

Een groot verschil met Nederland is de openheid rondom patiëntenzorg. Abigail vertelt hoe het eraan toe gaat: “In Nederland hebben we de AVG, waarbij iedereen recht heeft op privacy. Als je niks te zoeken hebt bij een patiënt, dan mag je daar niet zijn. Hier mag je gewoon als student overal meekijken om het vak te leren.”

Die andere benadering zorgt ervoor dat Abigail veel kan observeren en leren tijdens haar stage. “Daardoor zie je gewoon heel veel. In het begin voelt het een beetje onwennig om mee te kijken bij zulke intieme momenten, maar op een gegeven moment heb je door dat niemand dat raar vindt hier.”

Van onzekerheid naar vertrouwen

In ons eerste interview vertelde Abigail dat ze soms situaties kan overdenken voordat ze handelt. Haar vrees was dat dit niet zou passen bij de Surinaamse cultuur. Die zorg blijkt totaal niet nodig: “Ik heb daar echt geen last van, want de sfeer is zo relaxed. Alles gaat zo ontspannen en overal krijg je de tijd voor.”

Die ontspannen werksfeer biedt haar de ruimte om in haar eigen tempo te werken en taken echt goed te kunnen uitvoeren. “Ik kan gewoon rustig mijn tijd nemen en die tijd krijg je ook. Hierdoor besef je dat de hogere werkdruk in Nederland bijdraagt aan het overdenken van situaties.”

Bijzondere ervaringen

Abigail kreeg op haar eerste dag op de afdeling verloskunde al de kans om een bevalling bij te wonen. “De aanstaande moeder werd gevraagd of ze het goed vond dat de stagiaires meekeken en dat vond ze niet erg. Het ging heel snel, binnen vijf minuten was het kindje er. Dat was echt bijzonder om mee te maken.”

Naast deze professionele ervaringen beleeft ze ook buiten het ziekenhuis avonturen. Een bewoner van haar studentencomplex had medische hulp nodig en Abigail werd gevraagd om te assisteren. “Hij had een hoofdwond en moest gehecht worden. Ik begeleidde hem in de ambulance naar de SEH waar ik juist stageliep. De medewerkers stonden verbaasd te kijken toen ik daar binnenkwam met een patiënt in plaats van als stagiair.”

Verschil in middelen en omstandigheden

De verschillen in beschikbare middelen tussen Nederland en Suriname zijn soms groot. “Je moet veel zuiniger zijn met materialen. Daar was ik wel verbaasd over. Niet op mijn afdeling, maar van andere studenten hoorde ik dat je bijvoorbeeld bij het bloedprikken geen handschoenen mag gebruiken, omdat ze een tekort hebben.”

Opvallend is ook dat niet alle afdelingen met dezelfde uitdagingen kampen. “Bij binnenkomst in het ziekenhuis lijkt het alsof je een paar jaar terug in de tijd stapt. Toen ik echter een patiënt naar de IC begeleidde, was het contrast tussen de verschillende afdelingen enorm. Daar stapte ik plotseling de moderne tijd weer binnen.” De IC-afdeling beschikt namelijk over vernieuwde apparatuur en eenpersoonskamers, gefinancierd door donaties van dankbare patiënten.

Vooruitblik en vrije tijd

De komende weken blijft Abigail nog op de verloskunde-afdeling. Daarna staat er een welverdiende vakantie op de planning: “We hebben met de studenten bedacht dat we ook een meivakantie nodig hadden. We gaan een weekje naar Curaçao.” Na deze korte onderbreking volgen nog drie weken stage, waarschijnlijk op de kraamafdeling.

Het heimwee waar ze vooraf bang voor was, is gelukkig uitgebleven. “Ik heb een dag gehad dat ik even dacht ‘oh, ik mis iedereen’, maar de volgende dag was het klaar.” Nu kijkt Abigail vol verwachting uit naar wat de rest van haar tijd in Suriname haar zal brengen. Wij houden je op de hoogte van haar verdere avonturen!